+
Accumotorwagen ETA 150, met stuurstandrijtuig ESA 150
"Taschenlampen-Express"
Een klassieker uit de jaren '70 komt weer op dreef. De ""Taschenlampen-Express"" was een vervoermiddel met groot rijcomfort en goede hoogteligging, dat op bijna alle hoofdtrajecten en secundaire trajecten zeer geliefd was.
Voorbeeld: Motorwagen ETA 150 1e/2e klasse, met stuurstandrijtuig ESA 150 2e klasse, als 2-delige eenheid van de Deutsche Bundesbahn (DB). Purperrode basiskleurstelling. Motorwagen met bedrijfsnummer ETA 150 652. Stuurstandrijtuig met bedrijfsnummer ESA 150 208. Zoals in gebruik rond 1965
Highlights
Model: Heruitgave van een Märklin-klassieker. Met digitale mfx-decoder. Geregelde hoogvermogenaandrijving. 2 assen in een draaistel van de motorwagen aangedreven. Antislipbanden. Met de rijrichting wisselend driepuntsfrontsein op de motorwagen en 2 rode sluitseinen op het stuurstandrijtuig in conventioneel bedrijf, digitaal schakelbaar. Standaard ingebouwde binnenverlichting in beide rijtuigen. Op het einde van de motorwagen en het stuurstandrijtuig zitten telkens koppelingshaken. Retroverpakking gebaseerd op de verpakking van het begin van de jaren '70. Lengte over de buffers 49 cm.
Grootbedrijf
"Motorwagen ETA/ESA 150 met voeding via accu De eerste DB-motorwagens met voeding via accu van de serie ETA 176 zijn er ondertussen wel, maar zij beantwoordden niet aan de voorstellingen van een economische motorwagen voor gebruik op de secundaire lijnen. Zo ontstond in 1953/54 op de tekentafels de ""afgeslankte“ variant van de ETA 150, die zich onderscheidde door een eenvoudigere, meer hoekige vorm van de wagenbak. Het grote gewicht van de accu's bepaalde ook hier de bouw van de wagenbak, die werd uitgevoerd in de bouwstijl met licht staal. De lege ruimtes onder het loopvlak werden als compartimenten voor de elf zware accubakken benut. Van de beide draaistellen van het type München-Kassel werden bij een ervan twee motoren met seriebekrachtiging op gelijkstroom met eigen ventilatie ingebouwd. De krachtoverbrenging vond plaats via de bewaarde neusophanging. In tegenstelling tot de ETA 176 keerde men bij de ETA 150 opnieuw naar normale trek- en duwinrichtingen terug. Dit bood het onschatbare voordeel dat ook doorgaande rijtuigen of goederenwagens konden worden meegenomen en dat de rijtuigen zonder problemen aan normale treinstellen konden worden aangekoppeld. Tussen 1954 en 1965 kwamen in meerdere series zo in totaal 232 motorwagens (ETA 150, vanaf 1968: 515) en 216 stuurstandrijtuigen (ESA 150, vanaf 1968: 815) op de sporen, die al snel liefdevol onder andere ""accubliksem"" of ""stopcontact-IC"" werden genoemd. Voor de leveringen stonden Rathgeber, OenK, DWM en MAN in, waarbij de verschillende constructieloten zich door de indeling van de binnenruimte van elkaar onderscheidden. De eerste 33 motorwagens hadden alleen plaats voor de 3e en later 2e klasse, terwijl alle latere wagens in de verschillende varianten ook reizigers in 1e klasse een zitplaats aanboden. Het vermogen van de accu's steeg na verloop van tijd van 352 kWu bij de eerste rijtuigen naar 564 kWu bij de later geleverde wagens (ETA 150.5), waardoor een bereik tot 500 km mogelijk werd. Via de meervoudige besturing konden tot zes eenheden (drie ETA's en drie ESA 150) vanuit één machinistencabine worden aangestuurd. Vanaf 1982 begon de DB zich van deze rijtuigen te ontdoen. In 1993/94 waren er wel nog vier motorwagens met voeding via accu, gesponsord door de firma Nokia, met nieuwe interieurinrichting en aan de buitenkant in de nieuwe kleuren van het regionale verkeer. Maar op 23 september 1996 werd het gebruik van de motorwagen met voeding via accu definitief beëindigd met de buitendienststelling van de laatste 515. Meerdere wagens bleven behouden en bij de Regentalbahn werden in 1993/94 zelfs de 515 511 en 523 in dieselelektrische motorwagens omgebouwd. "
Op AlleModelspoor.nl vind je een overzicht van alle modelspoor artikelen. Wij vergelijken alle modelspoor artikelen, van felbegeerde zeldzaamheden tot essentiële accessoires, wij hebben ze al voor je gevonden.